Fan ‘e toer besjoen Rosalie

Toen de verbouwing van hun huis in Swichum begon, trokken Harm, Rosalie en hun dochters Lina en Lisa-Linn tijdelijk in de caravan. In het begin was het een avontuur – kamperen in hun eigen achtertuin!

Maar naarmate de winter vorderde, werd het minder comfortabel. De nachten waren koud en de ruimte was klein. Op een stormachtige nacht begon de wind flink aan de luifel te trekken. Harm keek ernaar en zuchtte: “Die houdt het niet lang meer.” Even later klonk een scheurend geluid. De luifel begaf het en bleef in flarden hangen aan de tentstokken. “Nou ja,” zei Rosalie, “dan maar zonder.” Ze schoven de tafel een stukje opzij en maakten het binnen extra gezellig.

Na vier maanden kregen ze eindelijk goed nieuws: het huis was bijna klaar. “Eindelijk een warme douche!”, riep Rosalie opgelucht. Maar, terwijl ze dozen inpakte, keek Lina naar de caravan en zei: “Eigenlijk was het  best gezellig.” De caravan blijft nog even staan in het weiland. Hij kan er pas uit wanneer de grond weer droog genoeg is. Tot die tijd hoort hij er gewoon nog een beetje bij.

Liefs, Fam. de Vries